වෙස්මුහුණු

මුහුණින් මුහුණ බලා
සුසුමින් සුසුම් මුදා
අදුරු මුල්ලක සැගවගත්

විටින් විට වටින් වට
විපරමින් බලබලා
මුහුණ සගවති සුසුම්සලා

රූරා වැගිරුණු කදුළු
රූටා  යයි හරහා සුදු මුහුණු
දිය ක‍රමින් වෙස්මුහුණු

ටක් ටික් ටක් ට්ක්
නිහඩය අදුරු අහුමුලු
ගතවිය  හෝරා කිහිපයක්

නැගීගත් උන්
වෙස්මුහුණු දමාගත්
පිටත් විය කිසිත් නොදොඩා

වෙන් වෙන් මගක් ගෙන
එතැන්සිට වෙන්වගිය
ඇසිල්ලකින් පසුව

අදුනාගත නොහී
පැළදගෙන උන්
නව වෙස්මුහුණු!!!. ...

අවාසනා

පය පැටලි පැටලි
අත් වාරුවෙන් හෙමින් හෙමින්
ඇදුනා ගාල දෙසට
වෙනද පුරුදු ලෙසට

මද පමනට රැගෙන ඇවිත්
බොහොම අමාරුවෙන් රගමින්
ගෙදර උන් හිටියා හිටිවනම
නොදැන පුවත් පෙර හැදින

පනිට්ටු ව ගැටිණි
ළිං ගැට්ට මතදී
පය සැරට් වැදුනී
ඇගිලි තුඩු විකුණී

බෙදාදුන් බත් පත්
අනාගෙන කෑමට
කට සොයා තැන තැන
වෙහෙසුනා බොහොමට

පෙරළුණා වට්ටිය
බේරුණා මුට්ටිය
ඇහැරුනා කට්ටිය
දැම්ම දෝස්මුර
වට්ටි පෙට්ටිය

මෙතෙක් වේලා කල
හැංගිමුත්තං
අහවරයි දැන් ඉතින්
කනේ ඇගිලිත්
හිරකරන්
නිදියගන්නට සැරසියන්

විසේකාර හැන්දෑව

නලියන සිත
විඩාබර ගත
වෙලාගෙන
නිනව්වක් කොයි

තැනින් තැන යන
විසේකාර සිත
ව්දුලියක් යවා
ගත ගිගුම් දෙයි

සිතෙන් ජනිත්ව
අතෙන් කැලඹී
සීත වීදුරුවක් වී
වතුර පාටවෙයි

ගැටෙන හඩකින්
සැදෑව ඇරඹේ
ටිකෙන් ටික
ගත උණුසුම් වෙයි

උණුසුම වැඩිවී
ගත සිත දැඩිවී
විසේකාර සිත
පාලන තොරවෙයි

සවස ගෙවී
ටික ටික රෑවී
සිසිලස එනවිට
සිත එක්තැන් වෙයි

ගහක් වටේ යන
ලතා වැලක් මෙන්
මීයා හිමිහිට
කැරකි කැරකි යයි

විසේකාර වූ
හැන්දෑ යාමය
පාරක් අයිනේ
දැවි අළුව යයි

තරු

හිරු නොකියාම අවරට ගොසින්
සද අමාවකයි
තරුරෑනට
පෙරදා නොවූ විරූ පැහැයක්

අවසරද මග මවන්නට
මන්දාකිණි අතරින්
නෙබියුලාවන් පසුකරමින්

ඔන්න ඔන්න බලාගෙනයි
කළු කුහරත් තැනින් තැනින්
යන්නෙ බොහොම පරිස්සමෙන්

කතාවකට නෑ ඉඩක්
සැලෙන ලෙලෙන රෙදිකඩක්
සලකුණු වල නෑ හඩක්

ඈත ඉමේ ක්ශිතිජයේ
වෙන් කෙරුණු කාලයේ
හමුවෙමුද අපි ආලයේ

පොට

අපට හොදටම පොට වැරදී ඇත
පිට පොට ගියවිට් නැවත සෑදීම බොරුය
ඒ පොට එකිනෙක කපාගෙන යන බැවිනි.

පොට යනවිට උද්දච්ච් උන් සිතුවේ
කස්තිරමේ මෙන් එය අළුත් පදයකට
නටාගත් හැකිවේය කියාය

දැන් පොට අන්තිම අඩියටම කැපී ඇත
තව ටිකකින් සිදුවන්නේ සදහටම සිරවීමයි
මින් ගැලවීමක් නැත

අපට සුභ අනාගයක් මෙන්ම සොදුරු හෙටක්

නො

සීතල උණුසුම් වූ හැන්දෑවේ
සිසිලස සොයා සොයා
මීවිත් බදු හැලී ගියා
අදුරු අලෝකමත් රාත්‍රියේ
දෑස් නිලංකාරවී
අගනන් ඔහේ ගියා
අමාවක සද එළියේ
තරු අතරින්
මන්දාකිණි පෙනීගියා
නොගැලපෙන මේ ගැලපීමේ
අතරමංව කැපූ ඉනිත්
පාවි පාවි ගගේ ගියා

පාමුල

අශෝකමාලා නුඹ
තවම පාමුල ,
අතැර ගිය කුමරු
නැවත නොඒවි.

රජ සැප දුටුකල
පැලේ අමිහිරි
කටුකබව දැනී
නැවත නොඒවි.

රන් වන් රුවට
ලොබබැද පැමිණ
මැදුරට කැදවූ කුමරු
නැවත නොඒවි.

රුවට පෙම් කල
කාමයෙන් ලොල් වී
මදවූ නිසාදෝ
නැවත නොඒවි

රුවමිස වෙනතක්
ඔබලග නැතිබැව්
දැනුනු නිසාදෝ
නැවත නොඒවි

ඔබ පෙම් කල් මුත්
ඔහු පෙම් කල මුත්
ගිය පසු නොදැනී
නැවත නොඒවි

ඔබ ලග සැපමුත්
රජ සැප ඉදිරියෙ
දූවිලි වැන්නේ
නැවත නොඒවි

දෑස් රිදෙන තෙක්
ඉර පායන තෙක්
බලා සිටිය මුත්
නැවත නොඒවි
අතැර ගිය කුමරු

නව හිරු

නව ඉරක් පායා අරුනළු අහසේ
ඉඩක් කඩක් නෑ ළපටි තරු රෑනට
විටින් විට ඈතින් ඉද තරු බිස්සේ
නැත ඉඩක් මුමුනමින් කල කතාවට

වසත් කාලය එළඹී
තුරු ලතා මලින් බරවී
දේදුනු සිරිය ගන්වී
දෙහදක් පිළිදන්නට සිත්වී

ශිශිරයේ පීපුණු
කුඩා හතු කුළුණු
නොතබාම ලකුණු
පරවිය අතු ඉරුණු

පාළු අදුරු අමාවකට
කාත් කව්රුත් නැති වෙලාවකට
එන්න ක්ශිතිජයේ කොනකට
මම එන්නම් කතාවකට