හැඩ ඇතැයි හිතුවෙ නෑ මං
මෙච්චර කාලයක් ගෙහුං
කොරගන්ට බැරිඋනා මුහුං
දෙමුහුං ගැට දෙකයි
ලෑලි කෑල්ලක් වගෙයි
දැන්නම් හරි අගෙයි
හංස ජෝඩුව වගෙයි
කලු ලෑල වගේ පෙනුන
හුණු කූර වගේ හිනැහුන
රතඹර වාගෙයි පිපුන
අද දිලිසෙන නුඹෙ මුහුණ
බොංචි කෝටු දෙකක් ගසා
හදා තිබුණ බෝනික්කා
පුළුලුකුලෙන් විහිදෙන්නා
පිරිපුන් බව සමගින්නා
වෙලේ පැලේ තනි රකින්නට
වෙල අද්දර හිටි පඹයට
අකුණු සැරක් වැදුණු ලෙසට
දිදුලනවා සුරගනක ලෙසට
විරිත්‍තලා දත් පෙන්නා
හද පතුලෙන් හිනා උනා
අවුරුදු විස්සක් ගෙවුනා
ඒ ලෙසටම හිනා උනා
No comments:
Post a Comment