යාළු

උඹ හරි ලස්සන වෙලනෙ බං

හැඩ ඇතැයි හිතුවෙ නෑ මං

මෙච්චර කාලයක් ගෙහුං 

කොරගන්ට බැරිඋනා මුහුං

දෙමුහුං ගැට දෙකයි 

ලෑලි කෑල්ලක් වගෙයි

දැන්නම් හරි අගෙයි 

හංස ජෝඩුව වගෙයි

කලු ලෑල වගේ පෙනුන

හුණු කූර වගේ හිනැහුන

රතඹර වාගෙයි පිපුන

අද දිලිසෙන නුඹෙ මුහුණ

බොංචි කෝටු දෙකක් ගසා

හදා තිබුණ බෝනික්කා 

පුළුලුකුලෙන් විහිදෙන්නා 

පිරිපුන් බව සමගින්නා 

වෙලේ පැලේ තනි රකින්නට 

වෙල අද්දර හිටි පඹයට

අකුණු සැරක් වැදුණු ලෙසට

දිදුලනවා සුරගනක ලෙසට

විරිත්‍තලා දත් පෙන්නා 

හද පතුලෙන් හිනා උනා

අවුරුදු විස්සක් ගෙවුනා

ඒ ලෙසටම හිනා උනා 

දිශා

පහන් කණුවක් යට

අධිවේගී පිවිසුම් මුල 

හිරු අවසන් හුස්මක

ගිණි පුලිගු අහස ගුගුරණ 

මහ වරුසාවට පෙර 

නිවසට රිංගන්ට

අනන්තය දෙසට යන 

මාර්ගය දෙස බලා හිදී 

ආදරේ

ආදරේ සෝස් වගේ

කට දෙපැත්තේන්ම පෙරේ

තමන් නොකා බලෙන් වගේ 

අනෙකාගේ කටේ ඔබයි,

හිත රිදෙයි කියා

නොකැමැත්තෙන් ඔබා ගනී

සුපිරි හෝටලේ 

කෑම පිගන් ඉවර උනේ

කුකුල් කටුයි, 

ඉතිරි පොතුයි

පිගානයත් මේසෙ හැටිත් 

බ්ලූමැන්ඩල් පරයා යයි

දුටු දසුනින් සිත් සැලිලා 

හෝටලයෙන් යන්න උනා

ආදරයත් බොදවගියා

සෝස් බෝතලේ හැලුනා

යුද්දෙ වගේ සද්ද ගොඩයි

පිගන් වගේ මූණ පෙනෙයි 

දරු මල්ලන් අතේ කරේ

පිටුපස්සෙන් දුටු අනාගතේ 

 

නිරපේක්ෂ

ත්‍රීරෝද රතයේ හිදින සද

දෑස් අඩවන්ව නිද්‍රවක 

හදවත නොසැලෙන කල

දගලන ගැස්සෙන අසුන

වේගයෙන් ඇදෙන රතයක විලස

දැනුනේද?

ගිමන් හල පොළොව මත

දෑස් පියන් පත් නැමිලා

සිසිල් අන්දකාරේ ගිලිලා

නිසසල මහීකතගේ 

අධිවේගී පරිබ්‍රමණය

නොදැනුනේද?

හිත් විඩා මගහැර

සිත්සතන් විහිදාහැර

එක් සිත්ව එක්සත්ව 

ත්‍රීරෝද රතයත්, මිහිමඩළත්

වේගයෙන් යන සැටිත්

අත්දුටිවේද?

අනෙකුන් පරයා

නොසෙල්වෙන සද

නිසල සිතේ චායාව

නිරපේක්ෂ ක්ශිතිජයේ 

නොසැලී ඇති සැටි 

කවදා දකිම්ද?

මල්

සිගිති ඉරක් බැබලෙන්නේ

මල් පොකුරක් හිනැහෙන්නේ

සුලං රැල්ලෙ නටමින්නේ

පුංච් කැකුළ සිටගන්නේ

සිසිල් කැරලි දිය දගරා 

ගලා ගියා මුහුණ පුරා

සුදෝ සුදින් සැරසීලා 

මල්මද බිසෝ පැමිනීලා

දිය බත් වූ දංකුඩයක්

තිත්ත නොවූ තේ උගුරක් 

උදෑසනට මහ ඔසුවක්

තිබුණා නම් මහ ඵලයක්

ලැජ්ජා වීලද අහසත්

ඉර පැත්තක් වහගෙන විත්

නෝක්කාඩු වක්ද සිතත් 

සිප් මැදුරට යන්න වෙතොත්

වෙනදා හිනැහෙන වැටකෙයියා මල් අතරින්

රුදුරු රකුස් වෙස් අරගෙන රත් පැහැ එළි දැල් විදිමින්

ඊතල විත් සවන් දෙපල පලා දමා දඩුවිලසින්

කිණිසි හිසක් එක එල්ලේ වැදුනා පපුළැම පුපුරවමින්

සුළගින් දෝ බෝවන්නේ 

එපා ආයෙ මෙහෙ එන්නේ

මව් තුමියයි ගෙන එන්නේ 

ඒඩ්ස් කියා සැලවෙන්නේ